પોસ્ટ્સ

Music લેબલવાળી પોસ્ટ્સ બતાવી રહ્યાં છે

Varta

બાળ વિભાગ અને વાર્તા

જૂઠનો રફુગર- પડયા પાણીમાં ગધેડાઓ, તે ભડભડ સળગી મર્યા, શિકાર ન થયો હરણનો, પણ શિકારી ધન્ય થયાખાંસાહેબ અને પાછા લખનઉના, એટલે ડિંગ હાંક્યા વગર કંઈ ચાલે ? અને ડિંગ પણ એવી ધડમાથા વગરની હોય કે ગધેડાને હસવું આવી જાય ! પણ હવે તો ખાંસાહેબને ગપ મારવાની એવી આદત પડી ગઈ કે છૂટતી જ ન હતી.એક વખત રસ્તામાં એક ફકીરને ભીખ માગતો જોયો. ખાંસાહેબ કહે : 'અલ્યા ભીખ માગે છે, એને બદલે કંઈ કામ કરતો હોય તો ?''મને કોઈ રાખે તો જરૃર કામ કરું.'' શું કામ કરશે, બોલ ?''હું જૂઠનો રફુગર છું.''હેં...!' ખાંસાહેબથી બોલી જવાયું.ફકીર કહે : ' હા ખાંસાહેબ ! હું જૂઠને એવી સરસ રીતે રફુ કરું છું કે, તે સાચું જ લાગે.' ખાંસાહેબને થયું કે ચાલો આ માનવીય કદીક કામ લાગશે. તેમણે એ ફકીરને નોકરીમાં રાખી લીધો. પણ તેઓ એ રફુગરની પરીક્ષા કરવા માગતા હતા.બંને જતા હતા. સામા મળ્યા મિયાં અચ્છન. તેમણે તરત જ ખાંસાહેબને પૂછયું,'કેમ કાલે કંઈ દેખાયા નહિ ખાંસાહેબ !''શિકારે ગયો હતો.' ખાંસાહેબે પણ કહી દીધું.' શું કહો છો ?' મિયાં અચ્છને પૂછયું : 'કોઈ શિકાર બિકાર હાથ લાગ્યો કે..?'ખા...

અનજાન 2

               અનજાન અનજાન મિત્ર વાંચી ને પછી ભાગ 2વાંચવો. મિલો દૂર રહેલી મૈત્રીથી તનુજા ખૂબ ખુશ રહેવા લાગી હતી પહેલા ની બધી ઉદાસી ક્યાં ગાયબ થઈ ગઈ હતી એ એ પણ જાણતી ન હતી. હવે તો બસ તનુજા રોજ સવારે અને સાંજે મિત્રના મેસેજની રાહ જોવે છે મિત્રના ગુડ મોર્નિંગથી સવારની શરુઆત થાય છે,  સવારના સોનેરી કિરણો બસ તનુજા માટે ના હોય એવી એની લાલીમામા તનુજા નો ચહેરો પણ લાલઘૂમ થઈ જાય છે.  રોજ સવાર પણ પડતી હતી રોજ બધા કામ પણ થતા હતા પણ આ સ્વપ્ન પછી તો તનુજા નું જીવન જ બદલાઈ જાય છે હવે તો બસ નાનામાં નાની વાત પણ તનુજા મિત્ર ને કહે છે. આજે પણ એ લખે છે ઘરના કામ કરે છે પરિવાર સાથે ખુશ રહે છે તનુજા ના ચહેરાની રોનક બતાવે છે..મિત્ર ના કારણે પરીવાર મા કોઈ તકલીફ ના રહે તેનુ ધ્યાન રાખે છે. સમય કયા કોઈ ની રાહ જોવે છે. તનુજા ના મિત્ર નો મેસેજ આવે છે ને કહે છે કે ફોન કરુ ?તનુજા ઘરે એકલી હતી કહે હા, વાત કરતા કરતાં મિત્ર એ પુછ્યુ તનુજા મે તને કોઈ દિવસ જોઈ નથી કે આપણે ફેસ ટુ ફેસ મળ્યા નથી તો આપણે મળી શકીએ?? તનુજા કહે કઈ રીતે !!!!!!! મિત્ર કહે ટેકનોલોજીનો યુગ છે જો આપણે આ...

My music

છબી
        My music 🎵🎵⇒ 

ભટિક નુ દાન

 ્્વા ભટિક નામ નો સીધો- સાધો ભોળો કઠિયારો હતો.તે બિચારા ની પાસે બીજો  કોઈ ધંધો નહી થી જંગલ માથી લાકડા લાવી ને શહેર મા વેચતો હતો. એકલો હોવા ને કારણે તેનુ મન ઉદાસ પણ રહયૂ કરતું. એક વાર જ્યારે તે લાકડા વેચી ને તેના ઘરેડ પાછો  ફરીથી રહયો હતો.ત્યારે     રસ્તા મા તેને એક માણસ મળી ગયો , જે પગપાળો જ  ગામ તરરહસ્ય જઈ  રહયો હતો .તેના બળદ ગાડાંગર તરફ જોઈ  ને એ આદમી એ ' શુ તમે ગામ સુધી લઈ જશો? 'હા , કેમ નહી ? બીજા  ઓ ની મદદ કરવડી એ તો માણસ ની ફરજ છે; ભટિકે હસી ને કહ્યયૂ ,  તે માણસ તેની જોડે બળદગાડા મા બેસી ગયો . રસ્તા  મા વાતચીત દરમિયાન બંને મિત્ર બની ગયા હતા. ભટિક રાતે તેને પોતારો ના ઘેર લઈ ગયો. બંને જણા એ એકસાથે જ ભોજન ક્યૂ . આપવીતી રીતે બંને ની દોસ્તી  વધતી ગઈ હતી.હવે જ્યારે પણ ભટિક શહેર જતો  તો તેના મિત્ર ને જરૂર મળતો.બંને કલાકો સુધી બેસી ને વાતો કરતા રહતો.   એકવાર જેવો ભટિક લાકડા ની ભારી ઓ વેચી નવરો થયો તો તે સમયે રાત વિશેષ થઈ ગઈ હતી.તેનો મિત્ર સુદામા નહોતો ઇચ્છતો કે તે આટલી રાત વિત્યે  ગામ પાછો ફરે , કેમકે રસ્તા  મ...